Black and White collectie

Nog een serie ...

Te paard in de olijventijd

Eindelijk een foto van mij te paard, in Rome! En ook meteen een bijzonder paard; het is een Quarter Horse (voor de kenners) een hengst en deze schat heeft mij ingewijd in de wereld van western rijden. Hij heet Giorgio eigendom van Giorgia, tevens mijn instructrice. Zij is degene die hieronder op de foto een knuffel bezorgt aan een jonge Andalusier hengst die door haar wordt ingereden. De paarden staan in de buurt van Lago Bracciano, net buiten Rome en op het terrein staan ook zo'n 30 olijfbomen. Aangezien het nu olijventijd is, worden die bomen driftig kaalgeplukt. Leuk voor het maken van wat foto's en zodoende heb ik dus ook eindelijk een foto van mij te paard. Normaal gesproken volg ik les op dat terrein, maar door de drukte ben ik die dag een buitenrit gaan maken. Tussen de andere olijfboomgaarden door :D

Ben er weer!

Na een regenachtig bliksembezoek aan Nederland voor mijn (werk)netwerk, heb ik vandaag ineens helemaal zin om de vakantie foto's van Pantelleria te publiceren (en de herinnering aan de zinderende warmte die daar bij hoort...). Het resultaat is dan ook dit nieuwe bericht van mij, na een "zomer siesta" periode .... :D.

Zomerstop!!!!!

Tot in September !! Liefs, Joos

HORSE POWER

Er komt iets in beweging.....

EK - voor iedereen die het zich afvraagt:

Natuurlijk ben ik voor Nederland!

En het is....

33 graden !!!

Even kaas halen, bij de kaasboer ;-)

Open dag in de wijnkelders

Op de laatste zondag van Mei wordt in Italie ieder jaar het nationale evenement 'open wijnkelders' georganiseerd. Veel wijnkelders openen die dag hun deuren en je kunt bijvoorbeeld ook uitgestippelde routes volgen, de Montepulciano route bijvoorbeeld. Het handigste is uiteraard om een gebied uit te zoeken waar je de wijn lekker vindt. Helaas hoort de 'Vino dei Castelli Romani" daar wat ons betreft niet bij, dus besloten we gisteren richting Orvieto (Umbrie) te rijden, om daar langs de wijnkelders te gaan. Na de eerste bezoekjes en rondleidingen zijn we een hapje gaan eten (in de schaduw van de bomen.. op een terras van een trattoria.. aan het meer van Bolsena.. suuuuper..) want hoewel je niet veel drinkt zo'n dag is het toch handig om dat niet op je nuchtere maag te doen.
Beetje jammer dat de creatief uitgezochte terugweg langs de Toscaanse "Strada del vino" (straat van de wijn) 60 km lang GEEN EEN open wijnkelder te bieden had, maar het bezoek aan de wijnkelders in Umbrie was de moeite waard en we hebben natuurlijk een voorraadje wijn ingeslagen.

Huisje, Boompje, Beestje

Jaaa!!! Het is gelukt! We hebben een ontzettend leuke nieuwe huurwoning gevonden, waar we misschien wel ons nieuwe record "wonen op hetzelfde adres" gaan halen.... :D
Eigenlijk hebben we de sleutel al sinds 1 mei, maar ik wilde het nog even als verrassing houden omdat pap en mam de week daarna overkwamen. Nou de verrassing was geslaagd, hahaha. Het huis is dan ook super: In de buurt waar we graag wilden wonen, op de eerste verdieping met alleen 1 verdieping boven ons, balkons aan alle kanten, licht en ruimte... De keuken is zo groot dat we daar direct een tafel voor 10 kunnen dekken!
Het was alleen wel helemaal leeg (nu overigens ook nog bijna, ondanks alle zooi die ik al jaren in verhuisdozen meesleep) dus hebben we ondertussen het niveau 'IKEA voor gevorderden' gehaald, want we hebben zelf de keuken geinstalleerd.
Ja je gaat hier in Rome ook gewoon naar de Ikea. Ik heb daar zelfs nonnen gespot, die richten hun huis blijkbaar ook met Ikea in. Het enige verschil wat ik er heb kunnen ontdekken is dat ze naast hotdogs ook pizza slices verkopen, maar dat doen ze nu misschien ook al bij de Ikea in Nederland.
Wat het 'Boompje' betreft, aan de achterkant van het huis staat een kerseboom, tegen het balkon aan. Nog een paar weken en ik laat weten hoe ze smaken. En 'Beestje'? Poesebeest vindt het allemaal heerlijk, beetje in de zon op de bank liggen, naar buiten op het balkon wanneer ze daar zin in heeft. De foto spreekt voor zich.
Verder maakt de eigenaar, die beneden woont, zijn eigen, erg lekkere, Grappa en z'n wijn is ook goed. We gaan hier genieten!

My favourite place in Rome

Waar ga ik naar toe als ik in de stad heb rondgedwaald en even relaxed wil zitten? Of als we 's avonds een hapje gaan eten, maar het is nog net iets te vroeg? Als ik zin heb in het perfecte aperitiefje? En waar ga ik naar toe als Stel overkomt en we hebben VEEL om over om bij te kletsen? ;D
Het antwoord is Campo de' Fiori. Letterlijk vertaald - Bloemenveld. Je kunt er op een van de terrassen zitten of aan de bar hangen, pinda's doppen, een hapje eten, iets drinken, er zijn pubs die 's avonds druk bezocht worden, oftewel; een super gezellig plein. Tot 1400 was het een soort grote moestuin, met bloemen. De toenmalige Paus besloot dat de hele wijk vernieuwd moest worden, inclusief de moestuin die geplaveid werd, waarna "Campo de' Fiori" ontstond. Minder florisant detail is dat er in 1600 executies plaatsvonden op dit plein. De rechtbank van de kerk (Palazzo della Cancelleria) was dan ook om de hoek. Overigens staat deze er nog steeds en het is ook nog eens een erg mooi gebouw. Al met al is Campo de' Fiori vandaag de dag een fantastische combinatie van authentiek italiaans met statige gebouwen en een fontein, maar tegelijkertijd met een meer noord europees 'markt' karakter.
Je drinkt hier de perfecte aperitivo, terwijl je tegelijkertijd het gevoel hebt alsof je op een terras op de grote markt zit, op een zwoele zomeravond. De bezoekers zijn ook gemengd, overdag zitten er uiteraard veel toeristen, in de avond komen er veel jongere Italianen. De bediening wisselt ook van Italiaans tot Nederlands "ik ben er een jaartje tussenuit meiden". Ik voel me hier echt helemaal goed, beetje mensen kijken en zoals ik al zei, je praat hier bij alsof het je vaste stek is. Helemaal fijn, dit plein.

1 Mei - Dag van de arbeid

In Rome wordt er elk jaar op de dag van de arbeid een mega-concert georganiseerd. Het is een zeer groot evenement wat druk bezocht wordt, dit jaar waren er naar schatting een miljoen bezoekers! Op het moment dat wij er waren, stonden we met 500.000 man voor het podium op het St. Giovanni plein. Grappig dat je onder de heilige beelden (zie foto) naar een popconcert staat te kijken. Het is een soort bevrijdingspopfestival, maar dan in het teken van werk en werkomstandigheden. De veiligheid op werk is bijvoorbeeld nogal een hot-item in Italie; Het aantal bedrijfsongevallen met dodelijke afloop loopt per jaar tot aan de 1.000... Tussen twee optredens door werden dan ook namen opgenoemd van personen die vorig jaar zijn overleden. Dat was wel heftig.
Het festival wordt georganiseerd door de grote vakbonden, met uiteraard de nodige nationale sponsors. Monsterboard Italie had slim bedacht dat het een prima moment was om hun campagne te promoten waarmee ze het statische karakter van de italiaanse arbeidsmarkt in beweging proberen te krijgen. "Hop, hop, hop, naar je nieuwe job" is daar niet echt voldoende voor, dus zijn ze op hun eigen, originele manier een aantal italiaanse heilige huisjes omver aan het gooien. Dat doen ze door gebruik te maken van de "Santini": plaatjes van heiligen die mensen bij zich dragen, of in hun auto hebben, of waar dan ook bewaren. Monsterboard heeft een nieuwe range 'heiligen' gecreerd -Heilige ingeneer (verantwoordelijk voor projecten waar hij zelf geen invloed op heeft) - Heilige accountant (sinds 2000 geen correctie meer op het eeuwig lage salaris) - Heilige verkoper (gedoemd om van het ene tolpoortje naar het andere te rijden) en zo hebben ze er nog een paar verzonnen (http://80.94.114.162/monster/). De kaartjes werden op het concert verspreid. Ik heb er een foto van gemaakt met mijn mobieltje, terwijl we even op de stoep een broodje naar binnen werkten. Festival was gezellig.

ok, ok, toch even iets over de banenjacht

Aangezien het vinden van een baan in Rome een soort avontuur op zich is, nu dan toch even iets over de banenjacht....
Eerst een simpele vraag;
Is het een voor- of nadeel als je buitenlander bent? Het antwoord is vrij logisch; als je de taal spreekt en de cultuur kent, dan is het een voordeel, vooral voor bedrijven met een internationaler karakter. In Italie is het echter ook bepalend; je moet de taal en de cultuur echt goed kennen en goed begrijpen, om een voordelige positie in te kunnen nemen (even afgezien van banen in toerisme gerelateerde branches).
Waarom is dat in Italie doorslaggevend?
Een groot verschil in de italiaanse zakenwereld is het feit dat men niet wacht tot de koffiepauze om het over de meest uiteenlopende dingen te hebben. Dat betekent dat de cultuur ook om de hoek komt kijken op het moment dat iemand bijv. een presentatie geeft. Men kan het ineens over 'de kabouter' hebben (hint; iets met de politiek, de laatste verkiezingen..) en dan is het handig als je daar op in kunt haken. In Nederland gaat het eerst over alle zakelijke details. Pas als die besproken zijn, is er ruimte voor andere onderwerpen. Dat is hier dus precies andersom. Het is veel meer je gedrag dat bepalend is om tot zaken over te gaan, de zakelijke details komen op het moment dat er een 'goed gevoel' is. Op zich niet zo gek, het is een soort risico-management. Je kunt nog zulke goede zakelijke afspraken hebben gemaakt, maar hoe reageert iemand als het toch allemaal net even anders loopt? Een Italiaan wilt dat van te voren proberen te begrijpen.
Elke aanpak heeft uiteraard zijn voor- en nadelen, maar dit verschil is de rede waarom de kennis van de cultuur in Italie essentieel is.
En de sollicitaties....
Voor de serieuzere posities geldt die relatie-gerichtheid ook wat sollicitaties betreft. Als een bedrijf jou al kent via iemand anders, dan wordt het al een stuk makkelijker. Zelf 'bestond' ik in eerste instantie nog niet in Rome; mijn Italiaanse contacten waren of te zuidelijk of te noordelijk en raakten in het begin nog geen enkel netwerk m.b.t. posities hier in Rome. Uiteraard wordt je wel uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken (Monsterboard doet het prima en nee, niet alles gaat via vriendjespolitiek), maar men wil je kennen en dat betekent dus; veel gesprekken. Hoe belangrijker de positie hoe meer mensen daar bij betrokken worden. Ben nu dus met twee posities sinds Januari bezig!!! Het voordeel is dat ik nu wel een heleboel mensen ken, hahahahha, mijn netwerk groeit!! Je weet nooit waar dat weer toe kan leiden. Ben ondertussen ook lid van "de Nederlandse Business Club in Rome" bestaande uit Nederlandse ondernemers die in Rome hun eigen bedrijf hebben, en een dineetje bij de ambassadeur thuis is altijd leuk.
De professionele Online netwerken zijn ook een verademing, want in Italie wordt daar regelmatig gebruikt van gemaakt. Een beetje 'we kennen haar niet, maar blijkbaar bestaat ze toch echt wel' ;D

..............to be continued.............

AUGURI!!

LIEVE MARCO, TANTISSIMISSIMI AUGURI !!!!!!!!

tua, joosie

Liefde is:

heel groot op de weg schrijven dat je niet zonder iemand kunt :D.
Ja, want wat moet je als je 15 bent en je hebt ruzie gemaakt met je vriendje. Je bent geblokkeerd op MSN en je SMS-jes worden niet beantwoord.... hmmm. Nou, dan ga je blijkbaar 's morgens vroeg naar z'n huis, gewapend met een spuitbus rode verf, en schrijf je: e te lo dico sottovoce .. AMO TE! ho bisogno di te.. Mi manki!! Ti amo troppo!
Oftewel; en ik zeg het je fluisterend... IK HOU VAN JOU! ik heb je nodig... ik mis je, ik hou teveel van je!
Over het midden van de weg, recht voor de ingang, zodat hij het vanaf z'n balkon goed kan lezen. We wonen in het zelfde gebouw, dus we stonden wel even raar te kijken toen we zelf de deur uitgingen. Let even extra op de hartjes onder de uitroeptekens, een erg schattig detail. Het heeft dan ook gewerkt, ze hebben het weer goed gemaakt, hahaha.
Het is wel al van een tijdje geleden, ik weet niet of het nog steeds 'aan' is, de tekst is nu ook al bijna vervaagd, maar hij blijft origineel.

Onderweg naar Lago Bracciano

Als je naar links kijkt..








Als je naar rechts kijkt..

Floppy, de dorpshond van Trevignano

Er zijn veel authentieke dorpjes in Lazio en het is ontzettend leuk om op ontdekkingstocht te gaan. Het is onderweg vaak al erg mooi, nu staan bijvoorbeeld de koolzaadvelden vol in de bloei, en elk dorpje heeft zo zijn eigen charmes.
"Seen one, Seen them all" gaat dus gelukkig niet op. Je hebt dorpjes bovenop een berg, dorpjes aan een meer, dorpjes waar oude vrouwtjes nog in het zwart gekleed gaan, een dorpje met een ex-hippie comune enz enz.
Zo heb je ook het dorpje Trevignano, aan het meer van Bracciano, met zijn eigen mascotte: 'Floppy'. Tijdens een bezoek dook deze hond zomaar ineens uit een van de straatjes op ons af en besloot ons verder te vergezellen. Ideaal voor de verkenning want waar we ook liepen waren er dorpelingen die 'he Floppy' riepen en spontaan met allerlei verhalen over het beest begonnen. We weten nu dat zijn baasje is overleden, dat 'il Paese' hem daarna heeft geadopteerd, dat hij eten krijgt bij het restaurant (beetje lady & vagebond idee, maar dan iets meer doorvoed..) dat hij 's morgens met de kinderen mee naar school loopt en blijkbaar wacht ie dus ook toeristen op... Trevignano was dus erg gezellig, en het heeft ook wat leuke plaatjes opgeleverd. We hebben later op de berg boven Trevignano gepicknicked, met uitzicht over het hele meer, super!
Er is nog een hoop te zien...
P.S. Je kunt op de foto's klikken om ze te vergroten